طالبان به جای حق‌آبه، آدم تشنه به ایران می‌فرستد!

نویسنده: غلامرضا بنی اسدی/روزنامه‌نگار

شایوردنیوز_یادداشت_میهمان/بدهکار کردن کشور به اتباع از آن هنر‌هایی است که فقط از برخی افراد خاص ساخته است! آدم تعجب می‌کند از این نگاه که توسط برخی افراد کلمه می‌شود. نه فقط از زبان که از قلم شان هم بر کاغذ می‌نشیند و “طرح” می‌شود تا به قانون تبدیل شود.

توجیه بزرگواران هم خاص است؛ با به خدمت گرفتن ادبیات امت گرایی راه را به سمتی می‌برند که می‌خواهند. مثلا می‌گویند، از اهداف انقلاب اسلامی پشتیبانی از همه مستضعفان جهان و همه کسانی است که به مبارزه با استکبار می‌پردازند. می‌گویند، هر جا محرومی بخواهد در زمینه عدالت کاری بکند جمهوری اسلامی پشتیبانی خواهد کرد. اما ربط آن با جمله بعدی به شدت مبهم است. می‌گویند در همین رابطه ما میزبان عزیزانی از کشور افغانستان بودیم. اتباعی که مرزهای ما را می‌شکنند و به این سو می‌آیند مگر در حال مبارزه با استکبار هستند؟ مگر در زمینه عدالت کاری می‌کنند؟ آنچه ما می‌بینیم سیلِ ورود مهاجران غیرقانونی است که تعداد رد مرز شدن و باز آمدنشان از تعداد سفرهای یک ایرانی در همه عمر هم بیشتر است.

این همه دیگر دوستی را فهم نمی‌کنم آن هم در زمانی که با فرزندان وطن گاه مثل بیگانه رفتار می‌شود. من نمی‌گویم باید به غیض و غضب با مهاجران برخورد کرد. این با فرهنگ دینی و ملی ما ناسازگار است. می‌گویم در نهایت احترام، برخورد کنید. با نهایت ادب و مهربانی حتی مرزشکنان را به موطن‌شان دلالت کنید. شرایط کشور را در نظر بگیرید. به حوزه انتخابیه خود سری بزنید و تبعات اجتماعی- فرهنگی- انتظامی و امنیتی فراوانی اتباع غیرمجاز را بازپرسید. شاید تجدید نظر کنید در این گشاددستی و فرش قرمز گسترانی. رسانه‌ها هم می‌توانند مرجع قابل استنادی باشند برای دریافت واقعیت خدمات و عوارض وجود این افراد. باری، نمی‌گویم آنان را از دم برانید اما می‌توان گفت مثل همه دنیا کار پذیرش اتباع باید حساب و کتاب داشته باشد.

ظرفیت‌های کشور به چشم آید و نیاز به توان آنان هم حساب شود. این گشاده دستی در باز گذاشتن مرز- که در چند سال گذشته – اتفاق افتاد، این خاصه خرجی برای آنان از سفره ملت را باید روشن کرد که با کدام تحلیل انجام شده است. حالا اگر کسی جلوی این موضوع علامت سؤال بگذارد باید راه محکمه را به او نشان داد؟ آیا سزاست دغدغه‌مندانِ این مسئله را به دادگاه بکشانید؟ واقعیتی که همه می‌دانیم این است که مملکت ما کلی مشکل دارد. کمبود‌ها بیشتر از بودهاست. در این میان خشکسالی ما را به فقر شدید آب دچار کرده است. سد‌های مشهد تا قبل از باران اخیر فقط ۱۳ درصد ذخیره داشتند. فقط اگر آب مصرفی میلیون‌ها مهاجر غیرقانونی را در نظر بگیریم، در خواهیم یافت که اگر همین الان به خانه خود بازگردند بهتر است که لحظه بعد. کسانی که چنین اهتمام دارند برای میزبانی از اتباع کاش کسری از آن را هم در کار گرفتنِ حق آبه قانونی ما از همسایه بدعهد می‌کردند.

خبرها از باز کردن آب توسط طالبان به سمت شوره زارها حکایت دارد اما قطره‌ای هم به این سو نمی‌آید. به جایش میلیون‌ها مهاجر غیر قانونی به این سو می‌فرستند. کاش به اندازه مردم خود که به این سو می‌فرستند-لااقل- آب را هم روان می‌کردند اما… هزار حرف نگفته است در این میان. باری حرف تهدید و پرونده سازی است. خدا کند درست نباشد اینکه می‌گویند برخی نمایندگان مجلس پشت این شکایت‌هایند چون آن وقت ناهنجاری‌هایی که به این علت پدید می‌آید را مردم به حساب آقایان فهرست خواهند کرد.
این را هم بدانید کسی که برای دفاع از خانه و آبادانی وطن خود همت نداشته باشد، برای آبادانی ملک دیگر، هم کاری نخواهد کرد. امت گرایی شما اگر آسیب برای ملت ایجاد نکند- که می‌کند- برای امت بهره‌ای به همراه نخواهد داشت.