واگذاری برخی پروژه های شهرداری رفسنجان به پیمانکاران و شرکت های غیر بومی با هزینه کمتر (اما نه با اختلافی چشمگیر) به بهانه بهره وری بیشتر، بیم آن را دارد که ”سرمایه های بومی“ به خارج از منطقه و ”ظرفیت های بومی“ سرخورده و منفعل از مشارکت در رونق و شکوفایی شهری گردند ، ضمنا با توجه به غیر بومی بودن شهردار محترم در این واگذاری ها بیم آن می رود در این قراردادها دلایل خاصی نهفته باشد، که میتوان عدم شناخت و یا اعتماد شهردار به پیمانکاران بومی را یکی از این دلایل دانست.
اما در کنار این بیم ها ، امیدهایی هم به چشم می خورد و آن؛ لزوم رقابت و بازنگری پیمانکاران و شرکت های بومی بر کیفیت عملکرد و برآورد هزینه هایشان است، وضعیت موجود رفسنجان در طی این دهه اخیر نشان از عقب ماندگی شهری و شهرسازی دارد که بخشی از آن به حوزه تصمیم سازی و نظارت در گذشته و بخشی بر حوزه اجرای آن پروژه ها بر می گردد.
پیش از سنجش و واکاوی عملکرد حضور شرکت های غیر بومی در شهرداری رفسنجان که قطعا از رسالت های رسانه ی مردمی شایورد خواهد بود؛ نگارنده در این مقال تنها با اشاره به بخشی از بیم و امیدهای مطرح شده از این تصمیم شهرداری، امیدوار است شورای پنجم برخلاف شورای پیشین، بر نطارت دقیق و موثر خود بر عملکرد شهرداری اهتمام ورزد و درب های شورا را بر روی اصحاب رسانه برای حفظ این اهتمام خود، باز نگاه دارد. ان شاء ا…
