یکی از تفاوت های بی قراری حرکتی با رفتارهای ناهنجار دیگر,وجود دلیل ارگانیسمی است.تحقیقات جدید علم پزشکی به این نتیجه رسیده است که کودکان بیش فعال ,اختلال خفیف مغزی دارند که به طور موثر بررفتار کودک اثر می گذارد.ممکن است دلایل زیادی برای این پدیده وجود داشته باشد.آسیب های خفیف مغزی در اوایل کودکی,اختلالات دوران بارداری عفونت های پیش از تولد یا اوایل تولد یا عوامل ژنتیکی گاهی به اختلال مغزی منجر می شوند.به طوری که مغر کودک مبتلا نمی تواند مقاومت کند.احتمالا بیش فعالی او از قبل برنامه ریزی شده است.
بسیاری از پدر و مادران و مربیان از این ارتباط چیزی نمی دانند و معتقدندکه کودک فقط باید ”خویشتن داری“ کند.بنابراین صبر آنها کم می شود و کودک را سرزنش یا تنبیه می کنند.به همین دلیل,در مورد کودکان ناآرام,به خصوص تشخیص پزشکی دقیق ضروری است .مربیان باید پی ببرند که بیش فعالی کودک ناشی از دلایل روانی یا ارگانیسمی است.پزشک متخصص اطفال توانایی این تشخیص را دارد؛ولی بعد باید متناسب با دلیل بی قراری حرکتی کودک,مقررات تعلیم و تربیت برای سازگاری در گروه کودکستان اجرا شود.
کودکان چگونه آرام تر می شود؟
پدر و مادر و مربیان ابتدا باید امکاناتی فراهم کنند که کودک ناآرام از برآوردن نیاز حرکتی خود,بدون داشتن هدفی خاص لذت ببرد؛ولی بعد با توجه به یک هدف خاص,به فعالیت او جهت بدهند.این کار برای مثال در مورد هر نوع ورزشی موثر واقع می شود.زیرا از این راه,فعالیت های کودکانه به مسیری مثبت می افتد و کودک همزمان می تواند انرژی خود را رها کند و از آن بهره مند شود.
-پدر و مادر و مربیان باید بیش از توان کودک توقع نداشته باشند تا او را در فشار روانی قرار ندهند,چون این کار به عصبانی شدن و بی قراری کودک منجر می شود.
-همچنین سطح برانگیختگی کودک باید حتی الامکان پایین نگه داشته شود؛بنابراین کودکان پیش دبستانی نباید بدون کنترل بزرگترها اجازه داشته باشند تلویزیون ببینند.درعوض,پدر و مادر می توانند چند برنامه مخصوص گروه سنی کودک را انتخاب کنند و آنها را با کودکشان تماشا کنند.
-مشاجره هایی که در میان گروه های کودکان پیش دبستانی به وجود می آید,باید درصورت امکان,هرچه سریع تر حل شود تا کودک مجبور نشود که فشار و دلخوری را با خود به خانه ببرد و سرانجام به خواب خود منتقل کند.محیط آرام و متعادل به کودک امکان می دهد که آرام تر شود.
-طبیعی است که شما باید رفتار خود را با کودک تطبیق دهید تا به او در غلبه بربی قراری کمک کنید.تلاش شما باید براین باشد که با آن کودک خاص و همه ی کودکان گروه خود,به آرامی برخورد کنید.خلق وخو در محیط کودکستان,در حالت مطلوب,باید متعادل و صبورانه باشد.
