وقتی بانوی سالخورده از خرید ساندویچ منصرف شد!

نویسنده: غلامرضا بنی‌اسدی /روزنامه‌نگار

به هم ریخته بود مرد. تعریف می‌کرد که در ساندویچی بودم که یک زن در سن یک مادر وارد شده گفت: یک ساندویچ کالباس چقدر می‌شود؟ وقتی از صاحب مغازه شنید، چهل هزارتومان راهش را کشید و رفت. با خود زمزمه می‌کرد: چهل هزارتومان؟! این چهل هزارتومان را جوری ادا می‌کرد که برایش خیلی پول بود. برنخورَد به کسانی که با یک پرس غذای‌شان، این مادر یک هفته را می‌تواند سر کند. مرد می‌گفت: همان ساندویچی که گرفته بودم کوفتم شد.

نمی‌دانم برخی‌ها چطور راحتند وقتی در حوزه مسئولیتی‌شان ماجراهایی از این دست تکرار می‌شود. یاد بانویی خود سرپرست افتادم که می‌گفت، هندوانه میوه ما فقرا بود که با قیمت امسال، آن را هم دیگر باید از یاد ببریم. در گروه‌های بازنشستگان هم کم نخوانده‌ام که قیمت گوشت به ما ربط ندارد. بالا برود یا پایین بیاید نمی‌توانیم بخریم با این قیمت‌ها. راست می‌گویند. خیلی‌ها را توان خرید گوشت نیست.

این اوضاع را که می‌بینم یاد دولت روحانی می‌افتم که تا مقداری اوضاع سخت می‌شد، از همه طرف بر او سخت می‌شوریدند و به تیر کلامش می‌بستند که کجایی و حواست کجاست که باد در سفره مردم می‌پیچد؟ حق داشتند آن روز. دولت باید در خدمت ملت باشد و جز ارتقای رفاه و تعالی اخلاق و دانش آنان نباید جای دیگر وقت بگذارد. این که آن زمان بیش از انتظار طلب می‌کردند هم خوشحال‌مان می‌کرد. حتی از کسانی که در دولت احمدی‌نژاد بر کاستن از وعده‌های غذایی و گذاشتن اشکنه بر سر سفره، توصیه می‌کردند.

همین که یقه روحانی را در دست داشتند و به دیوار می‌کوبیدند که سفره مردم نباید کم‌رونق باشد، حال جامعه را خوش می‌کرد. فقط این که چرا امروز زبان در کام کشیده‌اند، جای سؤال دارد. حالا که خیلی از داشته‌های سابق در دولت روحانی به آرزو تبدیل می‌شود، آرزو به دل مانده‌ایم که خدمت جناب رئیسی هم سلام مردم را برسانند. باور بفرمایید ناحقی مرتکب نخواهند شد اگر حال مردم را باز پرسند و با دولتیان باز گویند.

حداقل، نصف آنچه از روحانی طلب می‌کردند را امروز از رئیسی بخواهند. به جایی برنمی‌خورد. تازه حالا که دولت توانا‌تر است و غرب و آمریکا را به مذلت انداخته و به گفته آن تریبون‌دار محترم، آنان حاضر شدند شش میلیارد دلار پول ایران را با ذلت پس بدهند، باج بدهند و جاسوس‌هایشان را ببرند. خب، حالا که آنان را به مذلت انداخته‌ایم خود باید عزیزتر از پیش باشیم. این عزت هم اول باید در سفره ما نمود داشته باشد. جز این باشد نمی‌توان مردم را به باور این عزت رساند. پس لطف بفرمایند حضرات و با آن ۶ میلیارد دلاری که دشمن با ذلت پس داد زمینه عزت اقتصادی و اجتماعی و آبادی سفره‌ها را فراهم کنند تا بانویی به خاطر ۴۰ هزار تومان از خرید یک ساندویچ منصرف نشود. ان‌شاالله چنین شود و سفره‌ها آبادتر از همیشه باشد. ما به فرداهای بهتر امید داریم و برای موفقیت دولت در این زمینه دعا می‌کنیم.