به قلم: فاطمه ملایی/سردبیر
روایت اول
به گزارش شایوردنیوز، سرعت شیوع نوع جهش یافته کرونا تا حدی زیاد شده است که آمار مبتلایان به کرونا نسبت به ماههای اول شیوع این ویروس، افزایش جشمگیری دارد و بیماران بسیاری را روانه بیمارستان ها کرده و آنها را روی تخت های «ای سی یو» بستری می کند. به طور واقع تعداد تخت های بیمارستان ها محدود است و کادر درمان هم خسته شده اند و حال باید از بیماران بدحال تری پرستاری کنند؛ از آن طرف واکسیناسیون افراد در کشور به کندی پیش می رود تا جایی که در کشور حدود ۷۵۰ هزار نفر تا به حال در مقابل ویروس کرونا واکسینه شده اند و تا واکسیناسیون همه افراد و گروههای پرخطر مسیری طولانی در راه است.
در دو هفته اخیر افزایش بیماران کرونایی در شهرستان رفسنجان نگرانی هایی را ایجاد کرده است. موج چهارم کرونا حالا با جهش ویروس کرونای انگلیسی همراه شده است، و شهر رفسنجان را قرمز کرونایی کرده است که بالطبع آمار بستری ها، مبتلایان و مرگ و میرها را خواه ناخواه بالا خواهد برد.
بدون شک عواملی در افزایش آمار مبتلایان به کرونا دخیل است. در این میان تصمیماتی که در ستاد کرونای شهرستان رفسنجان گرفته می شود، باید سختگیرانه اجراء شوند، نه اینکه فقط روی کاغذ، مصوبه ها نوشته شوند. همانطور که بخشی از سنگینی سهل انگاری ها و قصورهای دو هفته اول فروردین بر شانه دستگاههای دولتی است که با عادی جلوه دادن شرایط، مردم را با سکوت به سفرهای نوروزی ترغیب کردند و همچنان این قصورها و سهل انگاری ها ادامه دارد.
اکنون که رفسنجان به عنوان شهر پرخطر کرونایی است، ستاد کرونای شهرستان بایستی به طور جدی محدودیت ها را اعمال کند و نظارت ها گسترش بیشتری پیدا کنند. اما همانطور که قبلا دیده شد که محدودیت های شبانه آنطور که باید اعمال نمی شد، و افراد متخلف کم و بیش جریمه می شدند. بعضی از چایخانه ها و قهوه خانه ها باز بودند و مشاغلی که بایستی از ساعت ۲۰ بسته باشند، شبانه فعالیت می کردند. مصوبه تردد بین شهری خودروهای غیربومی «از_به» ناقص اجراء می شد و مسئولان و اعضای ستاد کرونا در جلسات بیشتر از ۲۰ نفر حضور پیدا می کردند.
بازار آشفته مرغ، روغن و برخی دیگر از اقلام اساسی باعث تشکیل صف‌های طولانی و پرازدحام شد که بدون شک این موضوع نیز در سرایت ویروس بی تاثیر نبوده است، موضوعی که در گذشته نیز مسئولان وزارت بهداشت به آن اشاره کرده و خواستار توزیع مناسب اقلام معیشتی شده بودند.
با این وجود بین اعمال مصوبات و اجرای قوانین و محدودیت های کرونایی با وضعیت موجود و افزایش آمار مبتلایان و مرگ و میرها تناقض هایی ایجاد می شود که در این میان سرمایه های اجتماعی و سلامت کادر درمان در معرض خطر قرار می گیرند و از آن سو هزینه هایی که شیوع مجدد بیماری کرونا بر پیکره نظام سلامت و بهداشت شهرستان می گذارد، حائز اهمیت است. بالطبع این سهل انگاری ها، خسارات جبران ناپذیری در بر خواهد داشت و بر اقتصاد شهرستان هم تاثیر خواهد گذاشت و کسبه و اقشار ضعیف صدمه بیشتری خواهند دید. باید در نظر گرفت که خیز جدید کرونا با موج های قبلی متفاوت است و اگر محدودیت های کرونایی ناقص اجراء شوند، باید هزینه های بیشتری پرداخت و افراد بیشتری را بر اثر ابتلا به کرونا از دست داد. اعمال محدودیتها، لازمه کاربردی آن اجراء کردن بدون قید و شرط و ملاحظه کاری است.
روایت دوم
بیش از یک سال است که کرونا با ماست، همه بدون شک از این اوضاع و محدودیتها خسته شده ایم، و دنیای ماقبل دوران کرونا را می خواهیم. اما کرونا در عصر جدید به مانند بیماری طاعون و وبای قدیم به جان جهان افتاده است و به مانند داس جان ها را درو می کند. اگر روزی از طاعون و وبا حرف می زدند هیچ وقت تصور نمی شد که کرونا، طاعونی دیگر شود و ماههای شیوعیش به سال تبدیل شود و سالگردش پیش برود و وارد دو سالانه شود.
کرونا مثل یک بختک بر جان شهرها افتاده است و چه بخواهیم و نخواهیم حالا حالاها با ماست و هر لحظه امکان دارد که ما یکی از مبتلایان باشیم و به این بیماری چموش و خطرناک مبتلا شده و یا مرگمان با این ویروس رقم بخورد.
حالا همه می دانیم که اگر ماسک نزنیم، و در تجمع ها و دورهمی ها و مراسم ها شرکت کنیم و به سفرهای غیرضروری برویم، درصد ابتلا و مرگ و میر به کرونا بالا می رود. با اینکه اطلاعات مان از ویروس کرونا بالاست، و موارد خطر را می دانیم اما باز هم بی خیال کرونا شده و از دالان تو در توی کرونا بی توجه عبور کرده، و با این سهل انگاری ها جان عزیزانمان را هم در معرض خطر قرار می دهیم.
موج چهارم کرونا بر اثر غفلت و سهل انگاری شهروندان، این روزها میهمان شهرها شده است. بدون شک وقتی رعایت پروتکل های بهداشتی به زیر ۷۰ درصد تنزل پیدا کند و شهروندان بی خیال کرونا شوند، آمار مبتلایان کرونا افزایش پیدا می کند و موج جدیدی به راه می افتد. موجی که رنگ ها را به سرعت تغییر می دهد، آبی به زرد، زرد به نارنجی، نارنجی به قرمز و قرمز به سیاه، و نژاد عوض می کند و سرعتش بالا می رود و انگلیسی، برزیلی و آفریقایی می شود و میزان خطر پذیری اش هم افزایش پیدا می کند.
رفسنجان هم که هنوز تعطیلات تمام نشده بود، نارنجی شد و بعد قرمز کرونایی و در رده شهرهای خیلی پرخطر کرونایی قرار گرفت. مسافرت ها راه افتاد، دید و بازدیدها پررنگ شد و خریدهای عید هم با کودکان و فرزندان مان در فروشگاههای پرجمعیت به روال سالهای قبل شکل گرفت، تا جایی که ابتلای کودکان به کرونا هم افزایش پیدا کرده است. همه این ها دست به دست هم دادند تا رفسنجان جزء شهرهای خیلی پرخطر کرونایی شود. تا جایی که آمار مبتلایان کرونا افزایش پیدا کرده و دوباره مرگ و میرهای کرونایی در صفحه قرمز ویروس چموش کرونا نقش می بندد.
اگر ما کرونا را جدی نگرفته ایم اما کرونا با ما شوخی ندارد و جدی و بی رحمانه پیش می رود و جان می گیرد؛ همانطور که فقط بر اساس آمار رسمی وزارت بهداشت بیش از ۶۴ هزار نفر در این یک سال جان خود را بر اثر کرونا از دست داده اند. حالا بماند افرادی که مرگ آنها مشکوک به کرونا بوده و یا مرگشان با مهر کرونا به ثبت نرسیده است.
کرونا، سایه بیماری و مرگش را بر سر خانواده ها سایه افکنده است، تصورش سخت است که یکی از اعضای خانواده را بر اثر غفلت از دست بدهیم اما این یک تصور واقعی است که باید در ذهنمان حک شود، اگر بی خیال کرونا شویم و پروتکل های بهداشتی را رعایت نکنیم و بی خیال همه فاکتورهای سلامت شویم؛ باید لباس عزای عزیزان مان را بپوشیم. کرونا زبان نفهم است و با کسی شوخی ندارد. روزی شعار می دادیم که «کرونا را شکست خواهیم داد» اما این شعار فراموش‌مان شده است و تا زمانی که یادمان نباشد که در دوران کرونایی هستیم، کرونا ماهها و سالها با ما خواهد بود و با دستان مرگ آور و کثیفش ما را خفه خواهد کرد.
برای عبور از این بحران و دره خطرناک کرونا بایستی همه به وظیفه اجتماعی خود عمل کرده و محدودیت ها، موارد بهداشتی و تذکراتی که سلامتی مان را در خطر نمی اندازد، جدی گرفت.
